Οι πιο συνηθισμένες αιτίες του οσφυϊκού πόνου είναι οι ασθένειες της σπονδυλικής στήλης, ειδικά οι εκφυλιστικές δυστυριακές ασθένειες (οστεοχονδρία, οι σπονδυλωτές) και η υπερφόρτωση των οπίσθιων μυών. Επιπλέον, διάφορες ασθένειες των κοιλιακών και πυελικών οργάνων, συμπεριλαμβανομένων των όγκων, μπορούν να προκαλέσουν τα ίδια συμπτώματα με έναν δίσκο που συμπιέζει τη σπονδυλική ρίζα.
Δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί οι ασθενείς μετατρέπονται όχι μόνο σε νευρολόγους, αλλά και σε γυναικολόγους, ορθοπεδικούς, ουρολόγους και, πάνω απ 'όλα, φυσικά, σε γενικούς ιατρούς ή γενικούς ιατρούς.
Αιτιολογία και παθογένεση του οσφυϊκού πόνου
Σύμφωνα με τις σύγχρονες ιδέες, οι πιο συνηθισμένες αιτίες του πόνου στην οσφυϊκή περιοχή είναι:
- Παθολογικές αλλαγές στη σπονδυλική στήλη, κυρίως εκφυλιστικά-διυλογενείς.
- Παθολογικές αλλαγές στους μύες, το πιο συχνά μυοσκελετικό σύνδρομο.
- Παθολογικές αλλαγές στα κοιλιακά όργανα.
- Ασθένειες του νευρικού συστήματος.
Οι παράγοντες κινδύνου για τον οσφυϊκό πόνο περιλαμβάνουν:
- βαριά σωματική δραστηριότητα ·
- δυσάρεστη στάση εργασίας ·
- Βλάβη;
- ψύξη, ρεύματα?
- κατάχρηση αλκοόλ ·
- κατάθλιψη και άγχος.
- Οι επαγγελματικές ασθένειες που σχετίζονται με την έκθεση σε υψηλές θερμοκρασίες (ειδικά σε καυτά εργαστήρια), ακτινοβολία ενέργειας, ξαφνικές αλλαγές θερμοκρασίας και δονήσεις.
Οι σπονδυλικές αιτίες του οσφυϊκού πόνου περιλαμβάνουν:
- Η ισχαιμία των ριζών (δισκογόνο ριζοσπαστικό σύνδρομο, δισκογονική ριζοπάθεια), η οποία προκύπτει από τη συμπίεση της ρίζας από ένα δίσκο Herniated.
- Σύνδρομα μυών αντανακλαστικών, τα οποία μπορούν να προκληθούν από εκφυλιστικές αλλαγές στη σπονδυλική στήλη.
Διάφορες λειτουργικές διαταραχές της οσφυϊκής σπονδυλικής στήλης μπορούν να διαδραματίσουν κάποιο ρόλο στην ανάπτυξη του πόνου στην πλάτη, εάν η κακή στάση του σώματος οδηγεί σε μπλοκαρίσματα στις μεσοσπονδύλιες αρθρώσεις και η κινητικότητά τους είναι μειωμένη. Η αντισταθμιστική υπερκινητικότητα εμφανίζεται στις αρθρώσεις πάνω και κάτω από το μπλοκ, οδηγώντας σε μυϊκούς σπασμούς.
Σημάδια οξείας συμπίεσης του σπονδυλικού σωλήνα
- Μούδιασμα στην περιγεννητική περιοχή, αδυναμία και μούδιασμα στα πόδια.
- Διατήρηση της ούρησης και των κινήσεων του εντέρου ·
- Όταν ο νωτιαίος μυελός συμπιέζεται, εμφανίζεται ανακούφιση από τον πόνο, ακολουθούμενη από μούδιασμα στη πυελική ζώνη και τα άκρα.
Ο οσφυϊκός πόνος στα παιδιά και τους εφήβους προκαλείται συνήθως από ανωμαλίες στην ανάπτυξη της σπονδυλικής στήλης. Η σπονδυλική στήλη (Spina bifida) εμφανίζεται στο 20% των ενηλίκων. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, αποκαλύπτονται η υπερχρωματοποίηση, τα μοίρα, τα πολλαπλά ουλές και η υπερκεράτωση του δέρματος στην οσφυϊκή περιοχή. Μερικές φορές σημειώνονται ακράτεια ούρων, τροφικές διαταραχές και αδυναμία στα πόδια.
Ο πόνος στην οσφυϊκή σπονδυλική στήλη μπορεί να προκληθεί από την οσφυϊκή ουσία - τη διασταύρωση του σπονδύλου S1 σε σχέση με την οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης - και την ιεροποίηση - την προσκόλληση του σπονδύλου L5 στο ιερό. Αυτές οι ανωμαλίες προκύπτουν λόγω των μεμονωμένων χαρακτηριστικών της ανάπτυξης των εγκάρσιων διεργασιών των σπονδύλων.
Νοσηλιακές μορφές
Σχεδόν όλοι οι ασθενείς διαμαρτύρονται για πόνο στην κάτω πλάτη. Η ασθένεια εκδηλώνεται κυρίως μέσω της φλεγμονής των αρθρώσεων που είναι δύσκολη για να μετακινηθείτε (μεσοσπονδύλιες, κοσμικές και οσφυϊκές σπονδυλικές αρθρώσεις) καθώς και τους συνδέσμους της σπονδυλικής στήλης. Σταδιακά, η οστεοποίηση αναπτύσσεται σε αυτά, η σπονδυλική στήλη χάνει την ελαστικότητα και τη λειτουργική κινητικότητα, γίνεται σαν ένα ραβδί μπαμπού, εύθραυστο και μπορεί εύκολα να τραυματιστεί. Στο στάδιο των έντονων κλινικών εκδηλώσεων της νόσου, η κινητικότητα του στήθους κατά την αναπνοή και ως εκ τούτου η ζωτική ικανότητα των πνευμόνων μειώνεται σημαντικά, γεγονός που συμβάλλει στην ανάπτυξη ορισμένων πνευμονικών ασθενειών.
Νωτιαία όγκοι
Μια διάκριση γίνεται μεταξύ καλοήθων και κακοήθων όγκων, οι οποίοι προέρχονται κυρίως από τη σπονδυλική στήλη και μεταστατικές. Οι καλοήθεις όγκοι της σπονδυλικής στήλης (οστεοχονδρόμα, χονδρό, αιμαγγείωμα) είναι μερικές φορές κλινικά ασυμπτωματικές. Με το αιμαγγείωμα, ακόμη και οι μικρές εξωτερικές επιρροές μπορούν να προκαλέσουν κάταγμα της σπονδυλικής στήλης (παθολογικό κάταγμα).
Οι κακοήθεις όγκοι, συνήθως μεταστατικοί, προκύπτουν στον προστάτη, τη μήτρα, το στήθος, τους πνεύμονες, τους επινεφρίδια και άλλα όργανα. Ο πόνος σε αυτή την περίπτωση συμβαίνει πολύ πιο συχνά από ό, τι με καλοήθεις όγκους - συνήθως επίμονους, οδυνηρούς, εντατικοποιημένους με την παραμικρή κίνηση και στερούν τον ασθενή ανάπαυσης και ύπνου. Χαρακτηρίζεται από προοδευτική επιδείνωση της κατάστασης, αύξηση της γενικής κόπωσης και έντονες αλλαγές στο αίμα. Οι ακτίνες Χ, η τομογραφία υπολογιστών και η απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού έχουν μεγάλη σημασία για τη διάγνωση.
οστεοπόρωση
Η κύρια αιτία της νόσου είναι η επιδείνωση της λειτουργίας των ενδοκρινικών αδένων λόγω ανεξάρτητης ασθένειας ή στο πλαίσιο της γενικής γήρανσης του σώματος. Η οστεοπόρωση μπορεί να αναπτυχθεί σε ασθενείς που λαμβάνουν ορμόνες, αμιναζίνη, φάρμακα κατά της φούδου και τετρακυκλίνη για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι ριζικές ασθένειες, οι οποίες σχετίζονται με πόνο στην πλάτη, προκύπτουν από την παραμόρφωση του μεσοσπονδύλιου foramina και οι ασθένειες της σπονδυλικής στήλης (μυελοπάθεια) προκύπτουν από τη συμπίεση της ριζοσπαστικής αρτηρίας ή σπονδυλικής κάταγμα, ακόμη και μετά από μικρούς τραυματισμούς.
Σύνδρομο μυοσκελετικού
Το μυοσκελετικό σύνδρομο είναι η κύρια αιτία του πόνου στην πλάτη. Μπορεί να συμβεί λόγω υπερεκμετάλλευσης (κατά τη διάρκεια της βαριάς σωματικής άσκησης), υπερπλήρωσης και μυϊκών μώλωπων, μη φυσιολογικής στάσης κατά τη διάρκεια της εργασίας, αντίδρασης στο συναισθηματικό στρες, μείωση ενός ποδιού και ακόμη και επίπεδη πόδια.
Το μυοφασικό σύνδρομο χαρακτηρίζεται από την παρουσία των λεγόμενων ζώων "ενεργοποίησης" (σημεία ενεργοποίησης), η πίεση των οποίων προκαλεί πόνο που συχνά ακτινοβολεί σε γειτονικές περιοχές. Εκτός από το σύνδρομο μυοσκελετικού πόνου, ο πόνος μπορεί επίσης να προκληθεί από φλεγμονώδεις μυϊκές ασθένειες - μυοσίτιδα.
Ο οσφυϊκός πόνος εμφανίζεται συχνά λόγω ασθενειών εσωτερικών οργάνων: στομάχι και δωδεκαδακτυλικά έλκη, παγκρεατίτιδα, χολοκυστίτιδα, ουρολιθίαση κλπ. Ωστόσο, υπάρχουν επίσης σαφείς διαφορές που επιτρέπουν τη διάκριση του πόνου από τον πόνο που προκύπτει από ασθένειες του περιφερικού νευρικού συστήματος που οφείλονται στα συμπτώματα της υποκείμενης νόσου.
Κλινικά συμπτώματα οσφυϊκού πόνου
Ο οσφυϊκός πόνος εμφανίζεται πιο συχνά μεταξύ των ηλικιών 25 και 44. Υπάρχει οξύς πόνος, ο οποίος συνήθως διαρκεί 2-3 εβδομάδες και μερικές φορές έως 2 μήνες και χρόνιο πόνο-πάνω από 2 μήνες.
Τα σύνδρομα ριζών συμπίεσης (δισκογόνο ριζοπάθεια) χαρακτηρίζονται από ξαφνική εμφάνιση, συχνά ακολουθώντας βαριά ανύψωση, ξαφνικές κινήσεις ή υποθερμία. Τα συμπτώματα εξαρτώνται από τη θέση της βλάβης. Η εμφάνιση του συνδρόμου οφείλεται στη συμπίεση της ρίζας από έναν δίσκο Herniated, ο οποίος εμφανίζεται ως αποτέλεσμα εκφυλιστικών διεργασιών που προωθούνται από στατικά και δυναμικά φορτία, ορμονικές διαταραχές και τραυματισμούς (συμπεριλαμβανομένης της μικροστασίας της σπονδυλικής στήλης). Τις περισσότερες φορές, η παθολογική διαδικασία επηρεάζει τις περιοχές των σπονδυλικών ριζών από τη σκληρή mater στο μεσοσπονδύλιο foramen. Εκτός από τον δίσκο Herniated, την ανάπτυξη των οστών, τις αλλαγές ουλών στον επισκληρίδιο ιστό και ένα υπερτροφικό σύνδεσμο Ligamentum μπορεί επίσης να εμπλακεί σε τραύμα ρίζας.
Οι ανώτερες οσφυϊκές ρίζες (L1, L2, L3) σπάνια επηρεάζονται: δεν αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 3% όλων των οσφυϊκών ριζών συνδρόμων. Η ρίζα L4 επηρεάζεται δύο φορές πιο συχνά (6%), με αποτέλεσμα μια χαρακτηριστική κλινική εικόνα: ήπιος πόνος κατά μήκος της εσωτερικής, χαμηλότερης και πρόσθιας επιφάνειας του μηρού, η μεσαία επιφάνεια του ποδιού, η παραισθησία (μούδιασμα, καύση, ανίχνευση) σε αυτή την περιοχή. Μικρή αδυναμία του μυός τετρακέφαλων. Τα αντανακλαστικά του γόνατος διατηρούνται και μερικές φορές ακόμη και αυξάνονται. Η ρίζα L5 επηρεάζεται συχνότερα (46%). Ο πόνος εντοπίζεται στους οσφυϊκούς και τους γλουτούς, κατά μήκος της εξωτερικής επιφάνειας του μηρού, την πρόσθια εξωτερική επιφάνεια του κάτω ποδιού στο πόδι και τα δάχτυλα III-V. Συχνά συνοδεύεται από μείωση της ευαισθησίας του δέρματος στην πρόσθια επιφάνεια του ποδιού και τη δύναμη των εκτατών των μυών του τρίτου έως του πέμπτου δακτύλου. Ο ασθενής δυσκολεύεται να σταθεί στα τακούνια του. Με μακροχρόνια ριζοπάθεια, αναπτύσσεται η υποτροφία του πρόσθιου μυός της κνημιαίας. Η ρίζα S1 επηρεάζεται επίσης συχνά (45%). Σε αυτή την περίπτωση, ο πόνος στην κάτω πλάτη ακτινοβολεί κατά μήκος του εξωτερικού πίσω μέρους του μηρού, της εξωτερικής επιφάνειας του κάτω ποδιού και του ποδιού. Η εξέταση συχνά αποκαλύπτει την υποαλγησία της οπίσθιας εξωτερικής επιφάνειας του ποδιού, τη μειωμένη αντοχή των μυών των τρικεφαλών και των φυλλοβόλα. Είναι δύσκολο για αυτούς τους ασθενείς να σταθούν σε tiptoes. Υπάρχει μείωση ή απώλεια του αντανακλαστικού τένοντα του Αχιλλέα.
Σύνδρομο αντανακλαστικών σπονδυλογενών οσφυϊκής
Μπορεί να είναι οξύ ή χρόνια. Οξεία οσφυϊκός πόνος (LBP) (Lumbago, "Lumbago") εμφανίζεται μέσα σε λίγα λεπτά ή ώρες, συχνά ξαφνικά λόγω των δυσάρεστων κινήσεων. Ο αιχμηρός, μαχαιρώτης (σαν ηλεκτρικό σοκ) ο πόνος εντοπίζεται σε όλο το κάτω μέρος της πλάτης και μερικές φορές ακτινοβολεί στην πυελική περιοχή και τους γλουτούς. Αυξάνει πολύ κατά τη διάρκεια του βήχα και το φτέρνισμα και μειώνεται όταν ξαπλώνει, ειδικά αν ο ασθενής βρίσκει μια άνετη θέση. Η ικανότητα μετακίνησης της οσφυϊκής σπονδυλικής στήλης είναι περιορισμένη και οι οσφυϊκοί μύες είναι τεταμένες, οδηγώντας σε συμπτώματα Lasegue που συχνά εμφανίζονται και στις δύο πλευρές. Ο ασθενής βρίσκεται στην πλάτη του με τα πόδια του να απλώνεται. Ταυτόχρονα, ο γιατρός στρέφει το προσβεβλημένο πόδι στις αρθρώσεις του γόνατος και του ισχίου. Αυτό δεν προκαλεί πόνο επειδή αυτή η θέση του ποδιού χαλαρώνει το προσβεβλημένο νεύρο. Στη συνέχεια, ο γιατρός αρχίζει να αφήνει το πόδι λυγισμένο στην άρθρωση του ισχίου-μη-μη κατάρτιση, ισιώνοντας το στο γόνατο, που χρονολογεί το ισχιακό νεύρο, που προκαλεί έντονο πόνο. Η οξεία οσφυαλγία συνήθως διαρκεί 5-6 ημέρες, μερικές φορές λιγότερο. Η πρώτη επίθεση τελειώνει γρηγορότερα από τα ακόλουθα. Οι επαναλαμβανόμενες επιθέσεις του Lumbago τείνουν να εξελίσσονται σε χρόνιο LBP.
Άτυπος πόνος στην κάτω πλάτη
Υπάρχει ένας αριθμός κλινικών συμπτωμάτων που είναι άτυπα του πόνου στην πλάτη που προκαλείται από εκφυλιστικές μεταβολές στη σπονδυλική στήλη ή στο μυοσκελετικό σύνδρομο. Αυτοί οι χαρακτήρες περιλαμβάνουν:
- την εμφάνιση του πόνου στην παιδική ηλικία και την εφηβεία.
- Τραυματισμό στην πλάτη λίγο πριν ξεκινήσει ο πόνος στην πλάτη.
- Πόνος στην πλάτη συνοδευόμενος από πυρετό ή συμπτώματα δηλητηρίασης.
- σπονδυλική στήλη;
- ορθό, κόλπος, και τα δύο πόδια, ο πόνος της ζώνης.
- Σύνδεση του πόνου κάτω από την πλάτη, των κινήσεων του εντέρου, της σεξουαλικής επαφής, της ούρησης.
- Μη οικολογική παθολογία (αμηνόρροια, δυσμηνόρροια, κολπική εκκένωση), η οποία συνέβη στο φόντο του πόνου στην κάτω πλάτη.
- αυξημένος πόνος στην κάτω πλάτη σε οριζόντια θέση και μειωμένο πόνο σε κάθετη θέση (σύμπτωμα Razdolsky, χαρακτηριστικό μιας διαδικασίας όγκου στη σπονδυλική στήλη).
- αυξάνοντας σταθερά τον πόνο σε μία έως δύο εβδομάδες.
- Τα άκρα και η εμφάνιση παθολογικών αντανακλαστικών.
Μεθόδους έρευνας
- Εξωτερική εξέταση και ψηλάφηση της οσφυϊκής σπονδυλικής στήλης, ταυτοποίηση της σκολίωσης, της έντασης των μυών, του πόνου και των σημείων ενεργοποίησης.
- Προσδιορισμός του εύρους κίνησης της οσφυϊκής σπονδυλικής στήλης, περιοχές απώλειας μυών.
- Εξέταση της νευρολογικής κατάστασης · Προσδιορισμός συμπτωμάτων έντασης (Lassegue, Wasserman, Neri). [Εξέταση του συμπτώματος του Wasserman: Η κάμψη του ποδιού στην άρθρωση του γόνατος σε έναν ασθενή στην επιρρεπή θέση προκαλεί πόνο στον μηρό. Εξέταση του συμπτώματος του Neri: Μια απότομη κάμψη του κεφαλιού στο στήθος ενός ασθενούς που βρίσκεται στην πλάτη του με τα πόδια του ευθεία προκαλεί οξύ πόνο στην κάτω πλάτη και κατά μήκος του ισχιακού νεύρου.
- Εξέταση της κατάστασης ευαισθησίας, της σφαίρας αντανακλαστικών, του μυϊκού τόνου, των φυτικών διαταραχών (διόγκωση, αλλαγές χρώματος, θερμοκρασία και υγρασία του δέρματος).
- Ακτινογραφία, υπολογιστή ή μαγνητικό συντονισμό της σπονδυλικής στήλης.
Η μαγνητική τομογραφία είναι ιδιαίτερα ενημερωτική
- Υπερηχογράφημα εξέταση των πυελικών οργάνων ·
- Γυναικολογική εξέταση.
- Εάν είναι απαραίτητο, πραγματοποιούνται πρόσθετες εξετάσεις: εγκεφαλονωτιαίο υγρό, αίμα και ούρα, σιγμοειδοσκόπηση, κολονοσκόπηση, γαστροσκόπηση κ.λπ.
Θεραπεία
Οξεία χαμηλή πλάτη πόνου ή παροξυσμό των σπονδυλικών ή μυογγικών συνδρόμων
Αδιαφοροποίητη θεραπεία. Απαλή λειτουργία κινητήρα. Εάν ο πόνος είναι σοβαρός τις πρώτες ημέρες, ξεκουραστείτε στο κρεβάτι και στη συνέχεια περπατήστε σε πατερίτσες για να ανακουφίσετε την πίεση στη σπονδυλική στήλη. Το κρεβάτι πρέπει να είναι δύσκολο και πρέπει να υπάρχει ξύλινη σανίδα κάτω από το στρώμα. Για τη ζεστασιά, συνιστώνται ένα μαντήλι μαλλιού, ένα ηλεκτρικό μαξιλάρι θέρμανσης και σακούλες θερμαινόμενης άμμου ή αλατιού. Οι αλοιφές έχουν ευεργετικό αποτέλεσμα: FINALGON, TIGER, CAPSIN, DICLOFENAC κ.λπ., καθώς και πτερύγια μουστάρδας και πιπέρι. Η ακτινοβολία με υπεριώδη ακτινοβολία σε ερυθηματώδες δόσεις, η βδέλλα (λαμβάνοντας υπόψη πιθανές αντενδείξεις) συνιστάται η έκπλυση της οδυνηρής περιοχής με χλωριούχο αιθυλεστέρα.
Οι ηλεκτρικές διαδικασίες έχουν αναλγητικό αποτέλεσμα: διαδερμική ηλεκτροαλλγησία, ημιτονοειδώς διαμορφωμένα ρεύματα, διαδυναμικά ρεύματα, ηλεκτροφόρηση με novocaine κλπ. Η χρήση της ρεφλεξολογίας (βελονισμός, θεραπεία με λέιζερ, καυτηρίαση) είναι αποτελεσματική. Novocaine Blockades, μασάζ πίεσης των σημείων ενεργοποίησης.
Η φαρμακευτική θεραπεία περιλαμβάνει αναλγητικά, ΜΣΑΦ. τα ηρεμιστικά και/ή τα αντικαταθλιπτικά. Φάρμακα που μειώνουν την ένταση των μυών (μυϊκά χαλαρωτικά). Σε περίπτωση αρτηριακής υπότασης, η τιζανιδίνη θα πρέπει να συνταγογραφείται με μεγάλη προσοχή λόγω της αντιυπερτασικής επίδρασής της. Εάν υπάρχει υποψία για διόγκωση των ριζών της σπονδυλικής στήλης, συνταγογραφούνται διουρητικά.
The main analgesics are NSAIDs, which are often used uncontrollably by patients when pain increases or recurs. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η μακροπρόθεσμη χρήση των ΜΣΑΦ και των αναλγητικών αυξάνει τον κίνδυνο επιπλοκών από αυτή τη μορφή θεραπείας. Υπάρχει επί του παρόντος ένα ευρύ φάσμα NSAID. Για τους ασθενείς με νωτιαίο πόνο, τα diclofenac 100-150 mg/ημέρα είναι τα προτιμώμενα "μη επιλεκτικά" φάρμακα λόγω της διαθεσιμότητας, της αποτελεσματικότητας και της χαμηλότερης πιθανότητας παρενέργειων (γαστρεντερική αιμορραγία, δυσπεψία). Στοματικά, ενδομυϊκά, ορθικά, τοπικά, ιβουπροφαίνη και κετοπροφαίνη από του στόματος 200 mg και τοπικά και μεταξύ των "επιλεκτικών"-μελοξικόνων από του στόματος 7,5-15 mg/ημέρα, νυχούφ από το στόμα 200 mg/ημέρα.
Οι ανεπιθύμητες ενέργειες μπορεί να εμφανιστούν κατά τη διάρκεια της θεραπείας με NSAID: ναυτία, έμετος, απώλεια όρεξης, πόνος στην άνω κοιλιακή χώρα. Πιθανή ελκεογόνο επίδραση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να εμφανιστεί έλκη και αιμορραγία στο γαστρεντερικό σωλήνα. Επιπλέον, σημειώνονται οι πονοκέφαλοι, η ζάλη, η υπνηλία και οι αλλεργικές αντιδράσεις (δερματικό εξάνθημα κλπ.). Η θεραπεία αντενδείκνυται σε ελκώδεις διεργασίες στη γαστρεντερική οδό, την εγκυμοσύνη και τον θηλασμό. Για να αποφευχθεί και να ανακουφίσει τα δυσπεπτικά συμπτώματα, συνιστάται να παίρνετε ΜΣΑΦ και να πίνουμε γάλα κατά τη διάρκεια ή μετά τα γεύματα. Επιπλέον, όπως και στη μακροπρόθεσμη θεραπεία πολλών χρόνιων ασθενειών, η χρήση των ΜΣΑΦ όταν ο πόνος αυξάνεται μαζί με άλλα φάρμακα που ο ασθενής παίρνει για τη θεραπεία των συνακόλουθων ασθενειών οδηγεί σε μειωμένη προσκόλληση στη θεραπεία και ως εκ τούτου την ανεπαρκή αποτελεσματικότητα της θεραπείας.
Ως εκ τούτου, οι σύγχρονες μέθοδοι συντηρητικής θεραπείας περιλαμβάνουν την υποχρεωτική χρήση φαρμάκων που έχουν χονδροπροστατευτικά, χοντρο -περιορίζοντας αποτελέσματα και έχουν καλύτερη θεραπευτική επίδραση από τα ΜΣΑΦ. Το φάρμακο Teraflex-Advance πληροί πλήρως αυτές τις απαιτήσεις και αποτελεί εναλλακτική λύση για τα ΜΣΑΦ για ήπιο έως μέτριο πόνο. Μία κάψουλα του φαρμάκου Teraflex-advance περιέχει 250 mg θειικής γλυκοζαμίνης, 200 mg θειικής χονδροϊτίνης και 100 mg ιβουπροφαίνης. Η θειική χονδροϊτίνη και η γλυκοζαμίνη εμπλέκονται στη βιοσύνθεση του συνδετικού ιστού και βοηθούν στην πρόληψη των διεργασιών καταστροφής του χόνδρου και την τόνωση της αναγέννησης των ιστών. Η ιβουπροφαίνη έχει ανακούφιση από τον πόνο, αντιφλεγμονώδη και μειωτικά αποτελέσματα. Ο μηχανισμός δράσης βασίζεται στην επιλεκτική αποκλεισμό της κυκλοοξυγενάσης (COX τύπων 1 και 2), το κύριο ένζυμο στον μεταβολισμό του αραχιδονικού οξέος, που οδηγεί σε μείωση της σύνθεσης προσταγλανδίνης. Η παρουσία των ΜΣΑΦ στη σύνθεση του theraflex-advance του φαρμάκου συμβάλλει στην αύξηση του εύρους της κίνησης των αρθρώσεων και στη μείωση της ακαμψίας πρωινού των αρθρώσεων και της σπονδυλικής στήλης. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τον R.J. Σύμφωνα με τους Tallarida et αϊ. Η παρουσία γλυκοζαμίνης και ιβουπροφαίνης σε theraflex-advance εξασφαλίζει μια συνεργιστική από την άποψη της αναλγητικής επίδρασης του τελευταίου. Επιπλέον, η αναλγητική επίδραση του συνδυασμού γλυκοζαμίνης/ιβουπροφαίνης επιτυγχάνεται με 2,4 φορές χαμηλότερη δόση ιβουπροφαίνης.
Μετά την ανακούφιση από τον πόνο, είναι λογικό να μεταβείτε στη λήψη του φαρμάκου Teraflex, το οποίο περιέχει τα δραστικά συστατικά χονδροϊτίνη και γλυκοζαμίνη. Το Teraflex λαμβάνεται 1 κάψουλα τρεις φορές την ημέρα. Κατά τη διάρκεια των τριών πρώτων εβδομάδων και 1 κάψουλας δύο φορές την ημέρα. Τις επόμενες τρεις εβδομάδες.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών που λαμβάνουν Theraflex βιώνουν θετική δυναμική με τη μορφή ανακούφισης του πόνου και μείωση των νευρολογικών συμπτωμάτων. Το φάρμακο ήταν καλά ανεκτό από ασθενείς, δεν ανιχνεύθηκαν αλλεργικές εκδηλώσεις. Η χρήση του Teraflex για εκφυλιστικές ασθένειες της σπονδυλικής στήλης είναι ιδιαίτερα χρήσιμη σε νεαρούς ασθενείς, τόσο σε συνδυασμό με ΜΣΑΦ όσο και ως μονοθεραπεία. Σε συνδυασμό με τα ΜΣΑΦ, το αναλγητικό αποτέλεσμα εμφανίζεται δύο φορές πιο γρήγορα και η ανάγκη για θεραπευτικές δόσεις των ΜΣΑΦ μειώνεται προοδευτικά.
Στην κλινική πρακτική, για τις βλάβες του περιφερειακού νευρικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που σχετίζονται με την οστεοχονδρία της σπονδυλικής στήλης, χρησιμοποιούνται συχνά βιταμίνες Β, οι οποίες έχουν νευροτροπικό αποτέλεσμα. Παραδοσιακά, χρησιμοποιείται η μέθοδος εναλλασσόμενης χορήγησης βιταμινών Β1, Β6 και Β12 στα 1-2 ml το καθένα. Ενδομυϊκά εναλλασσόμενα καθημερινά. Η περίοδος θεραπείας είναι 2-4 εβδομάδες. Τα μειονεκτήματα αυτής της μεθόδου περιλαμβάνουν τη χρήση μικρών δόσεων φαρμάκων, οι οποίες μειώνουν την αποτελεσματικότητα της θεραπείας και την ανάγκη για συχνές ενέσεις.
Η θεραπεία πρόσφυσης χρησιμοποιείται για τη δισκογόνο ριζοπάθεια: πρόσφυση (συμπεριλαμβανομένης της υποβρύχιας) σε μια νευρολογική κλινική. Με το μυοσκελετικό σύνδρομο, μετά από τοπική θεραπεία (αποκλεισμός novocaine, ξεπλύνετε με χλωριούχο αιθυλεστέρα, αναισθητικά αλοιφές), εφαρμόζεται μια καυτή συμπίεση στους μύες για αρκετά λεπτά.
Χρόνιος οσφυϊκός πόνος της σπονδυλογονικής ή μυογονικής προέλευσης
Σε περίπτωση δίσκου κήλης, συνιστάται τα ακόλουθα:
- φορώντας ένα άκαμπτο κορσέ όπως μια "ζώνη άρσης βαρών".
- Αποφύγετε τις ξαφνικές κινήσεις και την κάμψη και περιορίστε τη σωματική δραστηριότητα.
- Φυσιοθεραπεία για τη δημιουργία ενός κορσέ muscle και την αποκατάσταση της κινητικότητας των μυών.
- Μασάζ;
- Novocaine Blockades;
- ρεφλεξολογία;
- Φυσιοθεραπεία: υπερηχογράφημα, θεραπεία με λέιζερ, θερμική θεραπεία.
- Η ενδομυϊκή θεραπεία βιταμινών (Β1, Β6, Β12), πολυβιταμίνες με συμπληρώματα ορυκτών.
- Για παροξυσμικό πόνο, η καρβαμαζεπίνη συνταγογραφείται.
Μη θεραπείες
Παρά τη διαθεσιμότητα αποτελεσματικών μέσων συντηρητικής θεραπείας και την ύπαρξη δεκάδων τεχνικών, ορισμένοι ασθενείς απαιτούν χειρουργική θεραπεία.
Οι ενδείξεις για χειρουργική θεραπεία χωρίζονται σε σχετικές και απόλυτες ενδείξεις. Η απόλυτη ένδειξη για χειρουργική θεραπεία είναι η ανάπτυξη του ουραίου συνδρόμου, η παρουσία ενός απομονωμένου δίσκου και του σοβαρού συνδρόμου ριζοσπαστικού πόνου που δεν υποχωρεί παρά την θεραπεία. Η ανάπτυξη της ριζυλιωεϊσιμίας απαιτεί επίσης χειρουργική επέμβαση έκτακτης ανάγκης, αν και σε τέτοιες περιπτώσεις οι ενδείξεις για χειρουργική επέμβαση μειώνονται μετά τις πρώτες 12-24 ώρες, αφενός λόγω του σχηματισμού μη αναστρέψιμων αλλαγών στις ρίζες και αφετέρου, επειδή η διαδικασία επιλύεται στις περισσότερες περιπτώσεις εντός περίπου. 6 μήνες ως μέρος των μέτρων θεραπείας και αποκατάστασης. Οι ίδιες περιόδους παλινδρόμησης παρατηρούνται σε καθυστερημένες λειτουργίες.
Οι σχετικές ενδείξεις περιλαμβάνουν την αποτυχία της συντηρητικής θεραπείας και της υποτροπιάζουσας ισχιαλγίας. Η διάρκεια της συντηρητικής θεραπείας δεν πρέπει να υπερβαίνει τους 3 μήνες. και διαρκεί τουλάχιστον 6 εβδομάδες. Θεωρείται ότι στην περίπτωση οξείας ριζικής συνδρόμου και αποτυχίας της συντηρητικής θεραπείας εντός των πρώτων 3 μηνών, δικαιολογείται μια χειρουργική επέμβαση. Μετά την έναρξη του πόνου, προκειμένου να αποφευχθεί οι χρόνιες παθολογικές αλλαγές στη ρίζα. Μια σχετική ένδειξη είναι περιπτώσεις εξαιρετικά σοβαρού συνδρόμου πόνου, όπου το συστατικό του πόνου αντικαθίσταται από την αύξηση του νευρολογικού ελλείμματος.
Μεταξύ των φυσιοθεραπευτικών διαδικασιών, η ηλεκτροφόρηση με το πρωτεολυτικό ένζυμο caripazim χρησιμοποιείται συχνά συχνά.
Είναι γνωστό ότι η θεραπευτική σωματική άσκηση και το μασάζ αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της πολύπλοκης θεραπείας ασθενών με αλλοιώσεις της σπονδυλικής στήλης. Η διορθωτική γυμναστική στοχεύει γενικά στην ενίσχυση του σώματος, να αυξήσει την απόδοση, να βελτιώσει τον συντονισμό της κίνησης και να αυξήσει την καταλληλότητα. Σε αυτή την περίπτωση, οι ειδικές ασκήσεις αποσκοπούν στην αποκατάσταση ορισμένων κινητικών λειτουργιών.